Punt op de i

Menu

Spring naar inhoud
  • Home
  • Ontwerpen
  • Ervaringen
  • Drukwerk
  • Fotografie
  • Contact

Projecten

‘Zowel tijdens mijn studie als in de periode daarna heb ik verschillende kleinere projecten uitgevoerd. Denk bijvoorbeeld aan het ontwerpen van een flyers en uitnodigingen, meedoen aan Startup24 of meewerken tijdens de Dutch Hacking Health Hackathon. ‘

Desktop Organizers

‘Creativiteit is chaos. Een van mijn manieren om structuur terug te vinden, is het ontwerpen en gebruiken van bureaublad-organizers. Alleen voor persoonlijk gebruik.’

De Geus en d’Trash

‘De Geus tassen en accessoires maakt handgemaakte leren tassen voor dames en heren. D’Trash is bekend van de gerecyclede tassen van vrachtwagenzeil en inmiddels ook van Lux filmbanners. Naast het maken van tassen verzorgen ze samen ieder jaar kerstpakketten voor verschillende bedrijven.’

Persoonlijke presentatie

‘Het was stil en donker. Op de achtergrond klinken krekels en de wind waait zachtjes door de bladeren van de bomen. Je staart in een knisperend vuurtje en je vergeet even de tijd. Je ziet de vlammen steeds van vorm veranderen. Het is alsof ze dansen..’

Startup24

‘Startup24 is het landelijke ondernemersevent dat je als beginnende student niet mag missen. In 24 uur ga je met 4 andere studenten aan de slag met het opzetten van een onderneming. Ondernemen is hard werken maar ook veel lol hebben, en dat kwam wel goed in deze 24 uur.’ 

Dutch Hacking Health

‘Tijdens mijn stage bij Radboud REshape heb ik meegewerkt bij Dutch Hacking Health. Niet alleen achter de schermen, maar ook in verschillende projectteams.’

Birthday

‘Voor mij is persoonlijk en écht contact belangrijk. Dat is waarom ik graag mijn eigen ansichtkaarten ontwerp en maak.’

Waar is Nuki?

‘Nuki was een eigenwijs katje op zoek naar avontuur. Nadat ze overleden was wilde ik iets maken wat me aan haar deed denken.’

Widgets

KVK nr: 74731947

Instagram

Prachtig hoe te laat komen eruit ziet ❄
Wat een mooi plaatje 😁
Gister een feestje van mijn werk in Arnhem. Ik kwam hier langs en kon het niet laten om een foto te maken 📸
Kleine Puk tussen Bella's speeltjes ❤
Groente uit ons mini tuintje op het balkon 🤩
Toen we nog in de ardennen zaten en in het historisch centrum van Durbuy waren 😍🌿
Tijdens ons weekendje in de ardennen kwam ik er achter dat we op een eilandje uitkeken. Het was alsof ik een geheime plek had gevonden die ik verder moest ontdekken. Een geheime deur laat je ook niet dicht, toch? Zaterdag: we kwamen aan bij de rivier. Het water stond redelijk laag en er lagen verschillende rijen stenen in. Nog een paar stenen er bij en ik kon zo oversteken. Not. Remco deed een poging. Helaas. Het water was te sterk en de stenen te glad. Laat maar, dacht ik. De zondag ging voorbij en maandag ochtend moesten we onze spullen weer pakken. Het eilandje had ik nog steeds niet uit mijn hoofd kunnen krijgen. Een uur voor vertrek hakte ik de knoop door. Ik moest en zal op dat eilandje komen. Vastberaden liep ik terug naar de rivier met de stenen. Ik deed nog een poging. En nog een. Lichtelijk gefrustreerd, maar nog steeds zeker van mijn zaak, keek ik naar het eilandje. Ik trok mijn schoenen en sokken uit. Dan maar zo. Ik trok mijn broek omhoog en stapte het ijskoude water in. Het was dieper dan ik dacht. De keien in het water waren glad geslepen door de stroming. Stap voor stap liep ik de rivier door naar het eilandje. Eenmaal aangekomen bij het eilandje, moest ik nog zo'n twee meter omhoog om er echt op te komen. Mijn schoenen, die naar mijn idee overbodig waren geworden, zette ik op een steen. Ik klom het modderige en gladde heuveltje op. Eenmaal boven zag ik een paadje dat verder het eiland op liep. Het paadje zag er pijnlijk uit. Misschien toch maar mijn schoenen aan doen. Ik liep terug naar het heuveltje en zette een eerste stap. Nog twee flinke stappen en ik zou zo beneden zijn. In dat laatste had ik gelijk. Ik was zo beneden. Voordat ik het wist gleed ik op mijn kont het modderige heuveltje af. Toen ik beneden was keek ik naar de overkant. Daar stond Remco langzaam zijn hoofd te schudden. Ik had het niet meer. Ik heb zeker tien minuten zitten schaterlachen voordat ik op kon staan. De tranen rolden over mijn wangen. Ik heb snel een foto gemaakt van mijn schoenen als herinnering. Ondanks mijn vertroebelde zicht en de gladde stenen ben ik enigszins heel thuis gekomen. 🏝
Druk met de voorbereidingen van de Expeditie van Cinekid on Tour! 😄
✌😎
WordPress.com.
Annuleren